Stel dat er een lichte witte plek te zien is boven op de huid.
En stel dat het haar op die plek niet wit geworden is.
Dan moet de persoon die zo’n plek heeft, zeven dagen bij iedereen uit de buurt blijven.
Als iemand een ​huidziekte​ heeft, moet hij zijn ​kleren​ scheuren.
Hij moet zijn haar los laten hangen, en zijn snor en baard bedekken.
En hij moet roepen: ‘Ik ben ​onrein! Ik ben ​onrein!’
Zolang hij een ​huidziekte​ heeft, blijft hij ​onrein.
Daarom moet hij apart wonen.
Hij mag niet in het kamp blijven

Leviticus 13:4; 45-46 BGT

Stel je voor dat je aan iemand kon zien dat-ie besmet is met het virus.
Bijvoorbeeld doordat mensen dan – weet ik veel – een groene neus krijgen, of blauwe tanden!

Zou wel makkelijk zijn, toch?

Dat je precies kan zien wie gevaarlijk is en wie niet.
En dat jij gewoon lekker door kunt met je leven!
Dat je al die ‘gewone’ dingen waarover je zelden nadenkt en die opeens toch best wel leuk zijn – dat je die weer gewoon kunt gaan doen.

Ja, oké…

En die groene neuzen dan, wat doen we met die mensen?
Nou?

Thuisisolatie!
Ja, da’s nog niet zo’n raar plan.
Sterker nog, zoals je aan die Bijbeltekst hierboven kunt zien: het is al een heel oud idee.

Behalve dan dat ’t in die tijd omgekeerd werd toegepast.
Als je ‘melaats’ was, moest je je huis uit.
En ook de bebouwde kom uit…
Alle groene neuzen en withuiden buiten de samenleving…
Ideaal!

* * *

Voor de duidelijkheid: deze regels komen uit de tijd dat mensen niet wisten wat een virus was.
Ze hadden geen idee van vaccins of groepsimmuniteit, van Corona-testkits of incubatietijd.
Dat ziekten besmettelijk konden zijn – dat hadden ze wel door, maar hoe dat werkte?
Geen flauw idee!
Overdracht door intermenselijk contact, vogels, ratten, vlooien, enzovoort – hadden ze nog nooit van gehoord!

Stel je voor dat in die tijd een besmettelijke ziekte de ronde deed.
De één na de ander valt om.
Niemand weet wat te doen – en de slachtoffers zijn ontelbaar.

En dan komen er orders van boven:

• Iedereen die maar denkt besmet te zijn: laat je onderzoeken!
• Besmet? – Dan isolatie.
• Twijfelgeval? – Een week in quarantaine.
• Waarschijnlijk weer gezond? – Laat je nog een keer checken!
• Raak je iemand aan die ziek is? – Handen wassen plus de rest, en een week quarantaine.

Jawel: hard voor de zieken.
Maar tegelijk: wat een zeldzaam actuele oplossing in die oeroude tijden!
Ook zo hield God zijn volk in leven – in goede en in spannende tijden🙏

* * *

Nou is ’t niet zo gek moeilijk om hieruit de les te trekken dat ’t soms best handig is regels op te volgen.
Zelfs als je ze niet snapt, kunnen ze toch jouw leven redden en dat van anderen!

Ja, da’s de makkelijke les.
En beter knopen we die in onze oren…

Alleen – met regels los je niet alles op.

Deze regels geven namelijk geen antwoord op de vraag: hoe ga je om als gezond mens met groene neuzen, withuiden en andere enge mensen?

Nee.
En je ziet dat die mensen dus in de praktijk geen leven hadden!
Hun niet-thuisisolatie betekende dat ze domweg werden uitgestoten en genegeerd.
Regels zijn regels!
En daarmee waren ze overgeleverd aan die enkele gek die z’n hart ook figuurlijk boven z’n onderbuik had zitten.

Eén zo’n type kennen we.

Jezus​ reisde rond door heel Galilea.
In alle ​synagogen​ vertelde hij het goede nieuws.
En overal jaagde hij kwade geesten weg uit de mensen.
Er kwam ook een man met een ​huidziekte​ bij ​Jezus.
Hij knielde voor ​Jezus​ en vroeg hem om hulp.
De man zei: ‘Als u wilt, kunt u mij beter maken.’
Jezus​ had medelijden met de man.
Hij raakte hem aan…

Markus 1:39-41

Vat je ‘m?

Nee, de les is niet om alle hygiëne-maatregelen maar aan je laars te lappen.
Want daar breng je juist anderen mee in gevaar.

Maar wat onze Heer doet, is bij deze patiënt de isolatie doorbreken.
En wij zijn met z’n allen slim genoeg om zonder lichamelijke aanraking mensen te laten ‘voelen’ dat ze erbij horen.
Toch?

Gewoon doen!
Gewoon proberen!

Onze Heer zal ons erom zegenen 🖖