De wereld staat op z’n kop.
M’n agenda is praktisch leeg waar-ie eerst vol stond.
Geen catechisatie of vergaderingen, minder bezoeken.
De plus-zijde: een keer vaker naar m’n moeder, want de meerzorg is geannuleerd…
M’n mobiel – vaak een noodzakelijk kwaad – is opeens een wel erg handige life line. Overleg, pastorale contacten, interactie met familie en vrienden – blij dat ik een goeie batterij erin heb zitten 🙂

Ik kan natuurlijk alvast bezig met m’n video-overdenking van 6 april, maar op dit moment lijkt dat wel erg ver weg …
Mijn idee: laat ik proberen om zo af en toe in blogvorm een korte overdenking plaatsen.
Geïnspireerd door de Bijbel, en van daaruit hardop denkend over wat er allemaal op ons af komt in deze dagen.
Nee, niet elke keer – hoop ik, althans – over dat virus.
Maar ‘gewoon’: over mijn en uw leven, over onze Heer die leefde en leed in onze wereld, over gelovigen van vroeger en van nu.

Ik heb geen plan en het is geen project.
Wij leven en ik tik bij de dag.
In de hoop op de zegen van de Almachtige.
Voor u, jou en mij – voor al zijn schepselen…