Als je een ​huis​ bouwt, moet je altijd zorgen voor een hek op de rand van het ​dak.
Want anders kan er iemand van het ​dak​ vallen en sterven.
En dan ben jij daarvoor verantwoordelijk.

Deuteronomium 22:8 BGT

Hier in Zuidhorn worden nogal wat huizen gebouwd tegenwoordig.
Als je een week  niet in de Oostergast bent geweest en je komt er weer – floep! – een handvol huizen waar eerst niks was…
Alsof je aan het Monopoly spelen bent 😉

Nou is dat natuurlijk iets geweldigs: je eigen huis (laten) bouwen.
Alles precies zo ontwerpen en inrichten dat het precies past bij jouw/jullie wensen – je droomhuis, eindelijk…

Of, iets minder luxe, je koopt als starter(s) een bestaand huis.
Niet het mooiste, niet het beste, en er moet flink worden geklust – maar toch: je eigen huis, eindelijk …

Ik vermoed dat dergelijke gevoelens praktisch van alle tijden zijn.
Ook voor de club slaven die ooit ontsnapte aan de zweep van de dictator in Egypte: Israël.
“Een eigen huis, een plek onder de zon” – dat is precies wat Jahwe hun had beloofd.

In hun woorden “Iedereen onder zijn wijnstok en zijn vijgenboom” – je ziet ’t voor je!
Je eigen huis, je eigen spulletjes, je eigen tuin – wie doet je wat?!

* * *

Nou is het tegenwoordig zo dat elk nieuw huis moet voldoen aan het ‘Bouwbesluit’.

Allerlei regels van de overheid staan daarin – en beter houd je je daaraan, want anders mag je niet in je huis gaan wonen.

Voor Israël geen Bouwbesluit: een huis bouwde je zelf, met familie en vrienden.

Nou ja, één regel was er dus in elk geval wel: om het (platte) dak van je huis moet je een hek neerzetten, of je dat nou zelf mooi vindt, of niet…
En waarom?

Voor de veiligheid van jezelf, of van je eigen familie?

Nee.
Kijk maar eens wat er in de ‘oude’ vertaling staat: “opdat gij geen bloedschuld over uw huis brengt, als er iemand af valt.”
Oftewel: het gaat om anderen dan jou en je gezin, die van dat dak zouden kunnen vallen.
En omdat het jouw huis is, ben jij verantwoordelijk – ook voor anderen…

* * *

Voel je ‘m al aankomen?

Ik moest aan deze tekst denken, toen ik de afgelopen dagen plaatjes zag van feestende mensen – met tientallen in een kroeg of iets dergelijks.
Anderen werden kribbig: “Niemand hoeft mij te vertellen wat ik wel of niet mag doen… Als ik mijn verjaardag wil vieren, dan doe ik dat!”

’t Is niet dat ik het niet snap.
Zoals ik ook begrijp dat je bij het tekenen of bouwen van je nieuwe huisje niet meteen denkt aan veiligheidseisen…

Maar daar houdt ’t niet op.
Want onze goede God zei al heel lang geleden – even in m’n eigen woorden – “Gebruik je verstand! Bedenk: je bent niet alleen verantwoordelijk voor je daden, maar ook voor de (voorzienbare) gevolgen ervan!”

Onze Heer vatte dat nog eenvoudiger samen:
“Behandel andere mensen net zoals je zelf behandeld wilt worden.” Dat was sws al een goed plan – in deze tijden misschien nog wel een beetje meer!